Gladde paadjes, venijnige klimmetjes en verradelijke aanlopen. Honderden deelnemers stonden zondagmorgen aan de start van de Scopias Trail in Belfeld. De regen voorafgaand aan het startschot en de wind tijdens de wedstrijd, maakten de uitdaging nog lastiger. Deelnemers kwamen na kilometers ploeteren aan bij de finish. „Het was zwaar.”

Atletiekvereniging Scopias uit Venlo organiseerde voor de derde keer de wedstrijd. „Om ons heen zagen we steeds meer lopers die gingen trailrunnen. Niet alleen binnen, maar ook buiten onze vereniging”, aldus organisator Erik van den Akker. „Dat bracht ons op het idee om dit parcours uit te tekenen.”

Parcours

De atleten renden tijdens de Scopias Trail over de Steilrand rond de grens in Belfeld. Het gebied kenmerkt zich door de vele hoogteverschillen die zowel natuurlijk als door klei-afgravingen zijn ontstaan. „We beginnen met een vlakke aanloop. Later in de wedstrijd maken de deelnemers pas kennis met de klimmetjes.” Deelnemer Mike Curvers overschatte zichzelf op dat vlakkere eerste gedeelte. „Ik ging iets te snel van start en dan wordt het einde zwaar. Ik heb door een blessure echter lange tijd niet gerend, dus ik ben blij dat ik eindelijk weer wat meters heb gemaakt.” Hij gebruikte de trail net als Theo Rooskens uit Venlo vooral als voorbereiding op het aankomende seizoen. „Ik ben een weekje ziek geweest, maar ik wilde alsnog even rennen. Halverwege ben ik uitgestapt en daardoor kon ik onderweg meer genieten van de uitzichten. Het parcours is prachtig. Soms vergeet je dat het dichtbij zo mooi is.”

Heuveltjes

Met het parcours onderscheidt Scopias zich. Veel soortgelijke evenementen zijn er in de omgeving niet. „Ik ren weleens in het zuiden. Daar zijn de klimmen veel langer en kun je niet volle bak naar boven rennen. Dat vind ik hier zo lekker”, aldus de winnaar van de tien kilometer Frank Fonteyne uit Lottum. Elk heuveltje gaf hij honderd procent tot de top en alle keren kwam hij in één keer boven. Toch vond ook hij het zwaar. „Soms vraag ik me af wat ik aan het doen ben. Gelukkig stonden er niet veel diepe waterplassen. Dat scheelt een flinke wasbeurt thuis en het maakt de route een stuk begaanbaarder.”

Na de wedstrijd wist de loper ook weer het antwoord op zijn eerdere vraag. „Ik was eerst een wielrenner, maar dit is heerlijk. Ik kon het hele parcours genieten.”

Uitdaging

Van den Akker ziet de trail ook niet als een echte wedstrijd. Voor hem draait het vooral om de uitdaging en ervaring voor de deelnemers. „Hier kan iedereen een eerste basis leggen voor later dit seizoen. We zijn kleinschalig en dan kan het bijvoorbeeld nog eens gebeuren dat de speldjes op dreigen te raken”, glimlacht hij. Het prestatieve is ondergeschikt aan de uitdaging. Toch is Fonteyne is blij met zijn overwinning. Iets dat volgens de organisator logisch is. „Veel deelnemers willen stiekem winnen en dat is niet erg. Wij zouden als jong evenement nog graag willen groeien. Elk jaar leren we weer iets en verbeteren we de wedstrijd. Het zou mooi zijn als we volgend jaar nog meer deelnemers kunnen laten genieten van deze mooie omgeving.”